کودکان دچار اختلال ارتباط اجتماعی

اختلال ارتباط اجتماعی چیست؟

اختلال ارتباط اجتماعی از طریق وجود مشکلات پایدار در استفاده از زبان کلامی و غیرکلامی برای اهداف اجتماعی مشخص می شود.

مشکلات اساسی در کودکان دچار اختلال ارتباط اجتماعی عبارتند از:

1. مشکل در تعامل اجتماعی
2. مشکل در درک و فهم اجتماعی
3. مشکل در کاربرد زبان
4. مشکل در پردازش زبان
5. ترکیبی از مشکلات فوق الذکر

رفتارهای ارتباط اجتماعی که تحت تاثیر عوامل اجتماعی-فرهنگی و فردی هستند، عبارتند از:

1. تماس چشمی
2. حالات چهره ای
3. زبان بدنی

طیف گسترده ای از هنجارهای قابل قبول بین افراد، خانواده ها، و فرهنگ ها وجود دارد. چالش های ارتباطی خاص در این کودکان ممکن است زمانی بروز پیدا کند که کودک در شرایط زیر قرار بگیرد:

1. کودک مجبور باشد برای اهداف اجتماعی خاصی به روش های متناسب با یک موقعیت اجتماعی خاص ارتباط برقرار نماید.
2. کودک مجبور باشد روش برقراری ارتباطش را به گونه ای تغییر دهد که با موقعیت یا نیازهای شنونده سازگار باشد.
3. کودک مجبور باشد از قواعد مکالمه ای خاصی پیروی کند یا داستانی را تعریف کند.
4. کودک قادر به درک و فهم جملات مبهم یا دوپهلو نباشد.
5. کودک قادر به درک و فهم جملات غیرمستقیم نباشد.
6. کودک قادر به درک و فهم ساختار دستوری یا معنایی جملات نباشد.
7. کودک قادر به درک و فهم گفتمان نباشد.
8. کودک در یک موقعیت ارتباطی دچار کج فهمی شود.

اختلال ارتباط اجتماعی می تواند منجر به بروز طیف وسیعی از مشکلات شود اعم از:

1. مشکل در مشارکت در موقعیت های اجتماعی
2. توسعه روابط با همسالان
3. توسعه روابط دوستانه با جنس مخالف
4. عدم موفقیت تحصیلی
5. عدم موفقیت شغلی

اختلال ارتباط اجتماعی ممکن است با سایر اختلالات به طور همزمان رخ دهد.

اختلال ارتباط اجتماعی با اختلال طیف اوتیسم تفاوت دارد و باید از آن تشخیص افتراقی داده شود. به عبارت دیگر، یک کودک نمی تواند به طور همزمان دچار هر دو این اختلالات باشد.

نشانه های اختلال ارتباط اجتماعی بسته به سن کودک، مرحله رشدی کودک، و موقعیت ارتباطی متفاوت است. بعضی از رفتارهایی که در کودکان دچار اختلال ارتباط اجتماعی مشاهده می شود عبارتند از:

1. مشکل در به کارگیری تعارفات معمول
2. مشکل در ایجاد تغییر در سبک زبان و ارتباط متناسب با موقعیت یا شریک ارتباطی
3. مشکل در بازگویی و درک و فهم داستان
4. مشکل در مکالمه (مانند، شروع کردن مکالمه، وارد شدن به مکالمه، حفظ موضوع مکالمه، رعایت نوبت، پاسخ دادن، ارائه میزان مناسب اطلاعات)
5. مشکل در ترمیم شکست های ارتباطی (مانند، بازگویی آنچه مدنظر کودک است به شکل دیگر زمانی که مخاطب حرف کودک را نمی فهمد)
6. مشکل در به کارگیری رفتارهای کلامی (مانند، مشخصات نواختی گفتار) و غیرکلامی (مانند، اشاره ها) برای تنظیم تعاملات
7. مشکل در تفسیر رفتارهای کلامی و غیرکلامی دیگران در جریان یک تعامل
8. مشکل در درک و فهم زبان مبهم یا استعاری
9. مشکل در استنتاج کردن (یعنی درک و فهم اطلاعاتی که به طور غیرمستقیم بیان شده)
10. مشکل در شکل دهی و حفظ روابط نزدیک و صمیمانه

تشخیص به موقع کودکان دچار اختلال ارتباط اجتماعی و ارائه خدمات توان بخشی و درمانی توسط گفتاردرمانگر باتجربه می تواند به این کودکان کمک کند تا بتوانند بر مشکلات ارتباطی خود غلبه کنند و مهارت های ارتباطی و زبان لازم را بیاموزند.

لذا، توصیه اکید من به شما والدین عزیز این است که در صورت مشاهده یک یا چند مورد از نشانه های مذکور، در اسرع وقت، با یک گفتاردرمانگر باتجربه مشورت نمایید.

منبع: انجمن گفتار-زبان-شنوایی آمریکا

  نظرات

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.

نمایش مشخصات من