بیماری پارکینسون یک اختلال پیشرونده است که سیستم عصبی و قسمت هایی از بدن را که تحت کنترل اعصاب مغزی هستند متاثر می سازد.
نشانه های بیماری پارکینسون به طور آهسته شروع می شود. نشانه اولیه این بیماری ممکن است ترمور (لرزش) خفیف در یک دست باشد. ترمورها شایع هستند، اما این اختلال ممکن است منجر به سفتی یا کندی حرکتی شود.
در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، چهره بیمار ممکن است هیچ تظاهری نداشته یا تظاهر کمی داشته باشد. دست های بیمار ممکن است در هنگام راه رفتن حرکت نکند. گفتار بیمار ممکن است شل یا مبهم باشد.
نشانه های بیماری پارکینسون با گذشت زمان بدتر می شود.
اگرچه بیماری پارکینسون درمان پذیر نیست، داروها می توانند نشانه های بیماری را به طور قابل توجهی بهبود دهند.
گاهی اوقات، عمل جراحی برای تنظیم نواحی خاصی از مغز و بهبود نشانه ها پیشنهاد می شود.
در بیماری پارکینسون سلول های عصبی خاصی در مغز به تدریج دچار زوال یا مرگ می شوند. بسیاری از نشانه ها به دنبال از بین رفتن اعصابی ایجاد می شوند که پیام رسان شیمیایی با نام دوپامین را در مغز تولید می کنند. زمانی که سطوح دوپامین در مغز کاهش می یابد، فعالیت مغزی دچار اختلال می شود. این اختلال به صورت مشکلات حرکتی و سایر نشانه های بیماری پارکینسون بروز پیدا می کند.
علت بیماری پارکینسون ناشناخته است، اما فاکتورهای گوناگونی در بروز این بیماری نقش دارند شامل:
ژن ها. پژوهشگران تغییرات ژنتیکی خاصی را شناسایی کرده اند که می تواند منجر به بیماری پارکینسون شوند. اما، در موارد نادر چندین عضو از یک خانواده دچار بیماری پارکینسون می شوند.
محرکات محیطی. مواجه با مواد سمی خاص یا فاکتورهای محیطی ممکن است خطر بیماری پارکینسون را افزایش دهد، اما احتمال خطر پایین است.
فاکتورهای خطر بیماری پارکینسون
فاکتورهای خطر بیماری پارکینسون عبارتند از:
سن. جوانان به ندرت دچار بیماری پارکینسون می شوند. این بیماری معمولا در اواسط یا اواخر زندگی شروع می شود و خطر ابتلا به آن با افزایش سن بالا می رود. زمان شروع بیماری معمولا حدود سن 60 سالگی و بالاتر است.
وراثت. وجود خویشاوند نزدیک دچار بیماری پارکینسون شانس ابتلا به بیماری را افزایش می دهد. با وجود این، خطر ابتلا کم است، مگر این که افراد زیادی در خانواده دچار این بیماری شده باشند.
جنسیت. مردان نسبت به زنان احتمال بیشتری برای ابتلا به بیماری پارکینسون دارند.
مواجهه با سموم. مواجهه مداوم با علفکش ها و آفت کش ها ممکن است تا حدودی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش دهد.
اگر مایلید در این خصوص بیشتر بدانید، به سایر پُست های من در «مقالات و خبرهای جدید» یا «اخبار علمی» مراجعه نمایید.
دکتر مجید اوریادی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی