شنبه تا چهارشنبه، ساعت 16 الی 20 Fa / En

تعداد بازدید: 870
زبان : فارسی

علل زبان پریشی چیست؟

علل زبان پریشی چیست؟

تاریخ درج خبر : 1403/1/5
منبع : https://www.asha.org/practice-portal/clinical-topics/aphasia/#collapse_5

زبان پریشی ناشی از آسیب به شبکه زبانی مغز است. زبان پریشی معمولا به دنبال آسیب به نیمکره چپ مغز ایجاد می شود.

زبان پریشی ناشی از آسیب به شبکه زبانی مغز است. زبان پریشی معمولا به دنبال آسیب به نیمکره چپ مغز ایجاد می شود.

با این حال، در مواردی نادر، زبان پریشی می تواند به دنبال آسیب به نیمکره راست مغز ایجاد شود. این نوع از زبان پریشی اغلب در افرادی رخ می دهد که چپ دست هستند؛ زیرا شبکه های زبانی در افراد چپ دست به احتمال بیشتر یا در هر دو نیمکره یا در نیمکره راست قرار گرفته اند.

زمانی که آسیب به نیمکره راست در فردی راست دست منجر به بروز زبان پریشی می شود، این نوع از زبان پریشی با عنوان زبان پریشی متقاطع نامیده می شود.

علل رایج زبان پریشی عبارتند از:

1. سکته مغزی

    1.1 ایسکمیک: ناشی از بسته شدن عروق مغزی که در نتیجه آن جریان خون ناحیه ای از مغز قطع می شود؛

    2.1 هموراژیک: ناشی از پارگی عروق مغزی که در نتیجه آن بافت مغزی آن ناحیه آسیب می بیند.

2. ضربه به سر

3. تومورهای مغزی

4. جراحی مغز

5. عفونت های مغزی

نقش و مسئولیت گفتاردرمانگر در بیماران دچار زبان پریشی چیست؟

گفتاردرمانگر نقشی مرکزی در غربالگری، ارزیابی، تشخیص و درمان افراد دچار زبان پریشی بازی می کند.

نقش و فعالیت های حرفه ای در گفتاردرمانی بیماران دچار زبان پریشی عبارتند از:

  1. ارائه خدمات بالینی / آموزشی (تشخیص، ارزیابی ، برنامه ریزی، درمان و مشاوره)؛
  2. پیشگیری و حمایت؛
  3. آموزش، اجرا و پژوهش.

بر این اساس، نقش گفتاردرمانگر در بیماران دچار زبان پریشی شامل موارد زیر است:

ارزیابی

  1. غربالگری افرادی که مشکلات زبان و ارتباطی داشته و نیاز به ارزیابی و/یا درمان بیشتر دارند؛
  2. تشخیص و مستندسازی وجود یا عدم وجود زبان پریشی؛
  3. ارجاع به سایر متخصصان در خصوص سایر مشکلات بیمار و تسهیل دسترسی به خدمات جامع.

مشاوره و آموزش

  1. مشاوره دادن به بیماران دچار زبان پریشی و خانواده بیمار درباره برقراری ارتباط و مسائل مرتبط و تسهیل مشارکت بیمار در موقعیت های اجتماعی؛
  2. ارائه دادن اطلاعات پیشگیرانه به افراد و گروه های در معرض خطر شرایطی که می تواند منجر به زبان پریشی شود؛
  3. آموزش سایر متخصصان و جامعه در خصوص نیازهای افراد دچار زبان پریشی و نقش گفتاردرمانگر در تشخیص و درمان زبان پریشی؛
  4. معرفی منابع لازم به خانواده در جهت زندگی کردن طولانی مدت با بیمار دچار زبان پریشی.

درمان

  1. ارائه خدمات متناسب با فرهنگ و زبان بیمار دچار زبان پریشی؛
  2. برنامه ریزی درمان متناسب با نیازهای بیمار، اجرای برنامه درمانی، مستندسازی پیشرفت بیمار و تعیین معیار پایان درمان؛
  3. همکاری با سایر کارشناسان تیم درمان، بیمار و خانواده وی؛
  4. تعیین سیستم های ارتباطی مکمل و جایگزین (AAC) مناسب با شرایط بیمار در تمامی مراحل بهبودی.

سایر اقدامات

  1. به روزرسانی دانش خود در خصوص ماهیت و درمان زبان پریشی؛
  2. حمایت از افراد دچار زبان پریشی و خانواده وی در سطوح محلی، منطقه ای و ملی.

اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ گفتاردرمانی هستید، به سایر پُست های من در «اخبار علمی» مراجعه نمایید. 

دکتر مجید اوریادی

دکترای تخصصی گفتاردرمانی

 

  نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.