شنبه تا چهارشنبه، ساعت 16 الی 20 Fa / En
دوشنبه 29 مرداد 1403
شنبه 27 مرداد 1403
جمعه 26 مرداد 1403
سه شنبه 23 مرداد 1403
یکشنبه 21 مرداد 1403
شنبه 20 مرداد 1403
جمعه 19 مرداد 1403
پنج شنبه 18 مرداد 1403
رابطه بین مهارت اشاره کردن و فراگیری زبان در نوزادان با رشد طبیعی به طور نظام مند مشاهده شده است.
رابطۀ بین مهارت اشاره کردن و فراگیری زبان در نوزادان با رشد طبیعی به طور نظام مند مشاهده شده است. به دنبال یک مطالعۀ فراتحلیلی بر روی رابطۀ اشاره و زبان در میان 25 مطالعه مختلف، سه وجه اشتراک عمده را گزارش شد.
وجه اشتراک نخست این بود که هم درک اشاره و هم تولید اشاره در فراگیری زبان شفاهی در مراحل بعدی رشد نقش دارند. وجه اشتراک دوم این بود که شروع زودهنگام تولید اشاره همبستگی معنی داری با توانش زبانی پیشرفته تر در مراحل بعدی رشد دارد. وجه اشتراک سوم که از اهمیت خاصی هم برخوردار است، این بود که تمام انواع اشارات توانایی پیش بینی کنندگی یکسانی ندارند؛ بلکه، اشارات اخباری مستقیم رابطۀ معنی داری با فراگیری زبان دارند.
شواهد نشان می دهند که اشارات نه تنها پیش نیاز، بلکه پیش بینی کننده رشد زبان چه از جنبه رشد واژگانی و چه رشد نحوی هستند. در حمایت از این یافته، برخی از مطالعات گزارش کرده اند که کودکان نوپا ابتدا نام اشیائی را به زبان می آورند که قبلا از طریق اشارات به آنها ارجاع داده اند و همچنین، انتقال از مرحله تک-کلمه ای به مرحله دو-کلمه ای در فرایند اکتساب زبان قویاً توسط ترکیبات اشاره-گفتار پشتیبانی می شوند.
اساساً، این طور نیست که تمام ترکیبات اشاره-گفتار ارزش پیش بینی کنندگی یکسانی داشته باشند. برای مثال، ترکیبات مکملی اولین مواردی هستند که شروع می شوند و هدف شان تقویت اطلاعات معنایی است که به صورت کلامی ارائه می شود؛ به این صورت که اشاره و گفته مرجع مشترکی دارند (شیء/ مکان/ پدیده مورد علاقه).
در مقابل، ترکیبات اضافی، ترکیباتی پیچیده هستند که در آن، دو تکه متفاوت از اطلاعات توسط مدالیته های مختلف (بینایی و حرکتی در مورد اشارات و شنیداری برای گفتار) ترکیب می شوند. نکته مهم این است که ظهور ترکیبات اضافی، تولید اولین ترکیبات دو-کلمه ای را در گفتار کودک پیش بینی می کند. بنابراین، ترکیبات اشاره-گفتار نشانۀ دست یابی کودک به قواعد نحوی است؛ اما، تنها ترکیبات اضافی هستند که با رشد دستوری (نحوی) پیشرفته تر ارتباط دارند. بنابراین، توانایی تلفیق اشارات و گفتار جهت انتقال دو معنای متفاوت (ترکیبات اضافی)، هستۀ مرکزی منابع شناختی برای شروع تولید ترکیبات دو-کلمه ای گفتار هستند.
اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ گفتاردرمانی هستید، به سایر پُست های من در «اخبار علمی» مراجعه نمایید.
دکتر مجید اوریادی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی