در مراحل نخستین بیماری پارکینسون، گفتاردرمانگر تلاش می کند تا توانایی ارتباطی بیمار دچار پارکینسون را تا جایی که امکان دارد حفظ کند.
در این مرحله، گفتاردرمانگر با استفاده از راهکارها و تمرینات مختلف، مقدار و سرعت گفتار، عملکرد تنفسی، حالات چهره ای، تلفظ اصوات گفتاری و وضوح گفتار بیمار را باثبات نگه دارد.
به علاوه، گفتاردرمانگر در خصوص موقعیت های مختلفی که بیمار نیاز به برقراری ارتباط دارد و شرایطی که بر عملکرد ارتباطی روزانه بیمار تاثیر می گذارد سؤال و بررسی می کند.
برای مثال، اگر بیمار مجبور است در محیطی پر سروصدا یا محیطی بی سروصدا کار کند، گفتاردرمانگر می تواند به او کمک کند تا با استفاده از راهکارهای مناسب ارتباط بهتری برقرار کند.
گفتاردرمانگر می تواند در خصوص مشکلات خوردن و آشامیدن، مانند آبریزش دهان و اختلال بلع، به بیمار کمک کند.
اگر برقراری ارتباط برای بیمار خیلی سخت باشد، گفتاردرمانگر می تواند راهکارهای کمکی را برای کمک به بیمار پیشنهاد کند.
استفاده از سیستم ارتباطی مکمل و جایگزین (AAC) متناسب با شرایط بیمار می تواند راهکاری مؤثر و مفید باشد که گفتاردرمانگر باتجربه می تواند آن را برای بیمار طراحی کند.
بیمار و خانواده وی با استفاده از یک سیستم AAC متناسب با بیمار می توانند ارتباط و تعامل بهتر و خوشایندتری را تجربه کنند.
بیمار دچار پارکینسون چه زمانی باید به گفتاردرمانی مراجعه کند؟
راهنماهای بالینی تاکید دارند که به محض تشخیص بیماری پارکینسون در فرد گفتاردرمانی باید شروع شود.
بنابراین، توصیه می شود به محض تشخیص بیماری پارکینسون در خودتان یا اطرافیان تان، به گفتاردرمانگر باتجربه مراجعه نمایید.
حتی اگر بیمار هنوز دچار مشکلات خاص و جدی در برقراری ارتباط و گفتار و بلع نشده، گفتاردرمانگر باتجربه می تواند اطلاعات مفیدی را در خصوص مشکلاتی که در آینده برای بیمار ایجاد خواهند شد و نحوه برخورد و مدیریت چنین مشکلاتی در اختیار بیمار و خانواده قرار دهد.
در نخستین جلسه ملاقات، گفتاردرمانگر عملکردهای ارتباطی، گفتاری و بلع بیمار را ارزیابی می کند. سپس، گفتاردرمانگر می تواند بر اساس وضعیت فعلی بیمار برنامه درمانی موردنیاز او را پیشنهاد دهد.
بنابراین، برنامه درمانی و تعداد جلسات گفتاردرمانی بستگی به نیازها و اولویت های بیمار و امکانات موجود خواهد داشت.
گفتاردرمانگر چه توصیه ای می تواند برای اعضای خانواده و دوستان بیمار دچار پارکینسون داشته باشد؟
گفتاردرمانگر باتجربه می تواند توضیحات دقیق و کاملی را درباره چرایی و چگونگی ایجاد تغییرات صوتی و گفتاری در بیمار دچار پارکینسون به خانواده و دوستان بیمار ارائه کند.
علاوه بر این، گفتاردرمانگر می تواند راهکارها و نکات عملی را برای کمک به بیمار جهت برقراری ارتباط کارآمدتر به خانواده و دوستان بیمار آموزش دهد.
این راهکارها شامل نکات عملی ساده ای از قبیل نگاه کردن به چهره گوینده و محدودساختن سروصدای محیطی می باشد.
همچنین، این راهکارها شامل راه حل هایی برای مشکلات ارتباطی است که بیمار دچار پارکینسون در موقعیت های تعاملی تجربه می کند.
گفتاردرمانگر باتجربه می تواند به خانواده و دوستان بیمار در خصوص شناسایی علائم مشکلات خوردن و آشامیدن در بیمار آموزش دهد.
اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ گفتاردرمانی هستید، به سایر پُست های من در «اخبار علمی» مراجعه نمایید.
دکتر مجید اوریادی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی