یکی از قوی ترین ابزارهای فرزند شما برای بهبود مشکلات گفتاری و زبانی اش که همیشه در دسترسش هست چیزی نیست به جز خود شما!
پس اگر بگوییم والدین بیشترین اهمیت را در درمان فرزندشان دارند، اغراق نکرده ایم!
مطالعات تحقیقاتی متعددی نشان داده اند که زمانی که والدین نقش فعالی در مداخله فرزندشان دارند – به جای اینکه صرفاً مشاهده گری غیرفعال باشند – کودک پیشرفت بسیار بیشتر و بهتری در دستیابی به اهداف درمان گفتاری و زبانی دارد.
هرچند گفتنش راحت تر از انجامش هست!
زمانی که کودکی دچار مشکلات گفتاری و زبانی (ارتباطی) می شود، والدین وارد دنیای جدید و ناشناخته ای می شوند. از مرحله ارزیابی تا مشخص شدن برنامه درمانی و شروع درمان، والدین احساس ترس و درماندگی می کنند.
بنابراین، خیلی وسوسه انگیز است که والدین برای برطرف کردن مشکلات فرزندشان به گفتاردرمانگر (آسیب شناس گفتار و زبان) تکیه کنند. اما، اگرچه گفتاردرمانگران از تکنیک ها و راهکارهای خاصی برای کمک به بهبودی ارتباط فرزند شما استفاده می کنند، هیچ چیزی نمی تواند جای نقش منحصر به فرد شمای والد را در تمرین کردن و فراهم کردن فرصت هایی جهت کمک به رشد مهارت های ارتباطی، گفتاری، و زبانی برای فرزندتان بگیرد!
این اصل مهم را به خاطر داشته باشید که:
هرچقدر گفتاردرمانگر در تشخیص و درمان بالینی مشکلات گفتار و زبان تجربه دارد، والدین همان قدر در شناخت و کار با کودک شان تجربه دارند!
بنابراین، آنچه تضمین کننده پیشرفت کودک و ایجاد تغییرات رشدی تدریجی در مهارت های ارتباطی، گفتاری، و زبانی او می باشد، فرصت های برقراری ارتباط و تمرین روی مهارت های ارتباطی-کلامی است که کودک در طول روز و در کنار والدینش تجربه می کند.
اگر مایلید در این خصوص بیشتر بدانید، به سایر پُست های من در «مقالات و خبرهای جدید» یا «اخبار علمی» مراجعه نمایید.
دکتر مجید اوریادی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی