اگر پزشک، مربی یا والدی مشکوک به این باشد که کودکی دچار اختلال زبان تکاملی باشد، یک گفتاردرمانگر (متخصصی که برای ارزیابی و درمان افراد دچار مشکلات گفتاری یا زبانی آموزش دیده است) می تواند مهارت های زبانی کودک را ارزیابی کند.
نوع ارزیابی بستگی دارد به سن کودک و مشکلاتی که دارد. به طور کلی، ارزیابی کودک دچار اختلال زبان تکاملی شامل این موارد است:
مشاهده مستقیم کودک.
مصاحبه و تکمیل پرسشنامه ها توسط والدین و/یا مربیان.
ارزیابی توانایی یادگیری کودک.
آزمون های استاندارد عملکرد زبانی فعلی کودک.
این ابزارها به گفتاردرمانگر اجازه می دهند تا مهارت های زبانی کودک را با همتایان سنی مقایسه، مشکلات خاص کودک را تعیین و اهداف درمانی بالقوه را تعریف کند.
آیا اختلال زبان تکاملی همان ناتوانی یادگیری است؟
خیر. اختلال زبان تکاملی همان ناتوانی یادگیری نیست.
در واقع، اختلال زبان تکاملی عامل خطری برای ناتوانایی های یادگیری است؛ چون مشکل در مهارت های زبانی پایه بر عملکرد تحصیلی کودک تاثیر می گذارد؛ به عبارت دیگر، کودکان دچار اختلال زبان تکاملی نسبت به آنهایی که این مشکل را ندارند، احتمال بیشتری دارد که دچار ناتوانی یادگیری شوند.
این کودکان در تبدیل حروف به اصوات برای خواندن دچار مشکل می شوند.
مهارت های نوشتاری آنها به دلیل خطاهای گرامری (دستور زبان)، خزانه واژگانی محدود و مشکلاتی در درک و سازماندهی افکار در قالب جملات منسجم ضعیف است.
مشکلات موجود در درک زبانی می تواند می تواند منجر به بروز مشکلاتی در درک کلمات ریاضی شود.
بعضی از کودکان دچار اختلال زبان تکاملی علائم اختلال خواندن و نوشتن (دیسلکسی) نشان می دهند.
این کودکان زمانی که به سن بزرگسالی می رسند، شش برابر بیشتر از کودکانی که اختلال زبان تکاملی ندارند، دچار ناتوانی های ریاضی می شوند.
اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ گفتاردرمانی هستید، به سایر پُست های من در «اخبار علمی» مراجعه نمایید.
دکتر مجید اوریادی
دکترای تخصصی گفتاردرمانی