شنبه تا چهارشنبه، ساعت 16 الی 20 Fa / En

تعداد بازدید: 850
زبان : فارسی

اشاره و رابطه آن با فراگیری زبان در مراحل نخستین رشد طبیعی (قسمت دوم)

اشاره و رابطه آن با فراگیری زبان در مراحل نخستین رشد طبیعی (قسمت دوم)

تاریخ درج خبر : 1402/12/13
منبع : کتاب «سه ابزار سنجش رشد شنیداری، آواسازی و غیرارتباط غیرکلامی»، نویسنده: دکتر مجید اوریادی، انتشارات روان سنجی

ترکیبات اشاره-گفتار بعد از مرحله تولید گفته های دو-کلمه ای در کودک، همچنان به رشد خود ادامه می دهند و از این طریق به اکتساب زبان کمک می کنند.

ترکیبات اشاره-گفتار بعد از مرحله تولید گفته های دو-کلمه ای در کودک، همچنان به رشد خود ادامه می دهند و از این طریق به اکتساب زبان کمک می کنند.

روند رشد ترکیبات اشاره-گفتار را در نوپایان طبیعی در سنین 14، 18 و 22 ماهگی دنبال شده و نشان داده شده که کودکان در 18 ماهگی می توانند با استفاده از ترکیبات اشاره-گفتار، ساختارهایی را تولید کنند که مستلزم بیش از یک مصداق هستند؛ برای مثال، گفته "مامان" (= مصداق 1) و نشان دادن صندلی با انگشت اشاره برای درخواست نشستن (= مصداق 2)؛ در 22 ماهگی به طور کامل وارد حوزه زبان بیانی می شود ("مامان، بشین").

به علاوه، ترکیبات اشاره-گفتار در 22 ماهگی و با ظهور ساختارهایی مشتمل بر دو گزاره پیچیده تر می شوند؛ برای مثال، گفته "کمکم کن" (گزاره اول) در ترکیب با نشان دادن صندلی به معنای "(قصد داشتن برای) نشستن" (گزاره دوم).

نکته جالب توجه این است که زمانی که کودکان شروع به تولید ترکیبات دو-کلمه ای در قالب صرفاً گفتاری می کنند، به روشی این کار را انجام می دهند که تقلیدی از قواعد زبان مادری شان است؛ بنابراین، الگوهای رشد اشاره، همانند اکتساب زبان، به این صورت است که مشابه کلمات، اشارات در آغاز، معنای مصداق های واحدی را منتقل می سازند. در مرحله بعد، با ظهور ترکیبات اشاره-گفتار، اشارات بافت معنایی را به سبک جمله-مانند توسعه می دهند.

بنا بر آن چه گفته شد، ترکیبات اشاره-گفتار نشانگر مرحله رشدی است که نوپایان در حال توسعه مهارت های ارتباطی شان از طریق ساختارهای زبانی هستند. به این صورت که ابتدا ترکیبات اشاره-گفتار ظهور پیدا می کنند و سپس، وارد مرحله کلامی شده که به شکلی فزاینده، پیچیده تر می شوند.

دومین یافته به دست آمده به نقش کلیدی ظهور اولیه تولید اشاره در پیشرفت توانایی های کلامی بعدی در جریان رشد می پردازد. مطالعات گوناگون شواهدی را در حمایت از رابطه میان شروع تولید اشاره و رشد درک و تولید زبان از یک سو و رابطه میان شروع تولید اشاره و نرخ بالاتر تولید اشاره از سویی دیگر ارائه داده اند.

در خصوص قدرت پیش بینی کنندگی اشارات اولیه برای پیامدهای زبانی تبیین بالقوه ای ارائه شده است. اشاره کردن یک کارکرد دوطرفه دارد؛ به این صورت که، اشاره کردن یک ابزار ارتباطی را در اختیار کودک قرار می دهد و مراقبین از کودک را برمی انگیزاند تا به تولید برچسب های مربوط به مصادیقی که کودک به آنها اشاره می کند بپردازند؛ بنابراین، توانایی زبانی کودک را پرورش می دهد.

اگر مایل به کسب اطلاعات بیشتر دربارۀ گفتاردرمانی هستید، به سایر پُست های من در «اخبار علمی» مراجعه نمایید. 

دکتر مجید اوریادی

دکترای تخصصی گفتاردرمانی

  نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید مدیر سایت در وب سایت منتشر خواهد شد.
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.